11 september 2012 - Finish-rit

Het laatste tochtje alweer van dit jaar. Jammer. In ieder geval het laatste ritje met de club. Hopelijk komen er nog een aantal mooie dagen.

Met: Karin - Dorethe - Claudia - Sandra - Miranda
Bijna 100 km gereden (vroeg donker)

Het gas hadden we goed open deze avond. Maar heerlijk gereden al was de was erg hobbelig tot aan Veghel. En is het weer toch wel kouder aan het worden. Sandra reed voorop, Karin heeft ook een stuk voorop gereden. We hadden een prachtig terras in Best: 't Boshuys, nr. 23 in de terras top 100. www.boshuys-best.nl Alleen de muntthee van Miranda wilde niet trekken die ze speciaal vers voor haar hadden geplukt.

Nadat alle ins en outs van de Reek waren besproken zijn we verder gegaan. Claudia kon nog net een sukkel ontwijken (man natuurlijk) die helemaal schuin in zijn oude zilvergrijze Volkswagen Golf onderuit hing om deze met 160 km per uur plotsklaps naar links te gooien (wij reden links en 160 km/u). Dat naar links komen konden we zien aankomen. Maar hij gooide de auto zo hard naar links dat ie bijna tegen de vangrail klapte (en de macht over het stuur maar ter ternauwernood kon handhaven) dat de achterste Wilde Wieven (vooral Claudia) zich echt een hoedje schrok (in dit geval dus een helm).

Enfin, we zijn weer heelhuids thuis aangekomen en met een biertje bij Karin afgesloten, plannen makend voor ons Wilde Wieven Weekend 2013!

31 augustus 2012 - Wilde Wieven weekend 2012

Datum: 31 augustus - 2 september 2012
Plaats: Borghees / Emmerich am Rhein
Overnachting: Hause Grünort www.grunort.nl
Aantal gereden kilometers totaal: 450 km
Met: Inez, Dorethe, Heidy, Sylvia, Gonny, Miranda, Sandra, Karin en Claudia

Om 13.30 uur vertrokken vanuit Reek. Een mooie route dwars door de steden Nijmegen en Arnhem (hoeveel stoplichten hebben ze daar wel nie!) om uiteindelijk rond de klok van 18 uur in Borghees aan te komen. De ontvangst over de weg vol met split was wat minder, maar wij laten ons niet uit het veld slaan door een beetje grind op de weg.

Haus Grünort was groot en modern. Met 3 aparte slaapkamers en een slaapbank in de extra huiskamer voor gasten en eigen badkamers, konden we het hier wel 3 dagen volhouden. En dat voor 400 euro (voor 9 personen!). Toen bleek Roellie de vrouw des huizes ook nog eens fantastisch te kunnen koken.

Voorgerecht: Gefrituurd ding met heerlijk visje

Hoofdgerecht: Linzen met varkenslapje en paddestoel

Nagerecht: Mango met suiker en kokos

We kregen 3 gangen. Het toetje was heerlijk en ik kreeg de Pit. Ik dacht al, wat is dat ding hard en kreeg het niet weg gekauwd. Ik probeerde het nog onder de tafel weg te moffelen aan de hond maar helaas. Toen ze in de gaten kregen dat mijn nagerecht uit de Pit bestond waren ze zo aardig te zeggen dat ik dan een wens mocht doen. Dat heb ik toen maar gedaan.

De Pit

Frans en Roellie waren zo enorm gastvrij, dat was niet te geloven. Ze sleepten van alles aan: flessen wijn die al jaren lagen te rijpen in hun wijnkelder. Hapjes ten overvloede, sandwiches, gehaktbrood eigus gemaakt, olijven, bier. We hoefden maar te wijzen en de glazen werden weer gevuld. We durfden zelfs niet teveel te eten op dag 2 buiten de deur, omdat we wisten dat Roellie en Frans er weer enorm veel werk zouden maken van de hapjes en drankjes. En dat voor 400 euro!

Sandra hoefde maar te wijzen en Frans vulde bij.

Ja, Frans die kan er wat van!

Inez sliep bij Heidy en Sylvia. Een drie-persoons kamer. Aangezien iedereen elkaar kan vertrouwen blijven telefoons nog weleens onbeheerd ergens liggen. Zo ook de telefoon van Inez op de slaapkamer. Heidy en Sylvia zijn 14,5 minuten bezig geweest zichzelf op de foto te krijgen met het toestel van Inez. De eerste mislukte. Tot ze op het idee kwamen voor de spiegel te gaan staan zodat ze zichzelf op het schermpje van de telefoon konden zien om dan een foto te knippen.



Op zaterdagmiddag hadden we het erover hoe goed alles ging. Aan het eind van de middag startte de motor van Miranda niet meer. We hadden te vroeg gejuicht. Gelukkig waren er (weer) 3 heren die het van ons overnamen en de motor aan de praat kregen (zie ook ons Hell's Angel avontuur). Echt, we doen het niet met opzet!



Het afscheid viel ons zwaar. Karin had al ons geld bij elkaar geveegd en met ruim 600 euro liep ze opgewekt naar Frans en Roellie. Er zou nog wel een fooitje aan zitten hadden we heel royaal bedacht. Frans gaf ons de rekening: Ruim 1000 euro??!!!!!!! We waren in rep en roer. Sandra moest weer gaan pinnen, Dorethe en ik gingen maar ff roken, Miranda ging naar de motor kijken (rijden deed ie toch nie) en Sylvia en Heidy gingen verhaal halen bij Frans. We hadden wijn gekregen van 18 euro per fles! En al die hapjes, jaha, die moesten ook betaald worden. Nee, de sauna (die we verzuimd hadden uit te zetten) die was gratis. Die fooi hebben we maar niet gegeven, maar uiteindelijk hebben we voor alles wat we gedaan en genuttigd hebben toch nog een mooi bedrag betaald. En daarmee bedoel ik dat het achter gezien toch niets te duur was.

Poing!

Hou me tegen!

De beschadigde laars van Miranda na de valpartij.

We zijn het inmiddels gewend om Miranda eerst aan te duwen alvorens we op pad kunnen gaan. In het begin startte Dorethe de voort geduwde motor. Maar later kon Miranda dit kunstje zelf ook. Bij het vertrek van Hause Grünort duwde Miranda nog mee. Met pak al helemaal aan en helm op haar hoofd rende ze achter haar motor aan. Toen deze plots aansloeg en ervandoor ging struikelde Miranda. Normaliter zou ze nog best haar evenwicht hebben kunnen bewaren, maar door de topzware helm op haar hoofd raakte ze uit balans en viel op de grond. Zwaar gewond aan handen (waren blauw bleek later) en met beschadigde laarzen kon de terugreis voor ons beginnen.

Lastig wanneer je zonnebril vast zit aan je helm

Op zoek naar een terras

Wie van de 3.

29 augustus 2012 - Limburg

Onze laatste rit voor het Wilde Wieven weekend. Onze een na laatste woensdagavondrit van dit seizoen. Het is alweer om 21 uur donker en dat is jammer. Dus we kwamen om 21.45 uur in het donker weer Reek binnen geknetterd. Afsluitend bij Heidy met een lekker koud pilsje. We zijn naar Limburg gereden. Eerst een stukje snelweg, daarna door de mooie Limburgse plaatsjes. We hebben o.a. de geboorteplaats van Miranda gezien, de woonplaats van Miranda IIsselstein en de woonplaats van de zus van Miranda Oirle. Luid toeterend reden we even langs om gedag te zeggen. Voor ons doen was dit een lange rit: 135 km. Het weer was prima. Nu zijn we klaar voor het weekend!

16 augustus 2012 - Dijk blijft mooi

Met: Dorethe, Karin, Fokke, Sandra, Gonny, Claudia
Afstand: 95 kilometer

Door de vakantie van iedereen en met name mijzelf is er een tocht van begin juli niet opgezet.
Onder andere Heidy heeft gereden (135 km) maar eerlijk gezegd heb ik verzuimd te vragen met wie en waar naartoe. 

Echter hebben wij gisteren een prachtige avondrit gemaakt. Het weer was benauwd, onweer hing in de lucht. Maar we hebben het droog gehouden. Fokke reed voorop en wij er achter aan. Al moet ik zeggen dat hij graag ook eens niet voorop wilt rijden. De snelheid van Fokke ligt vrij hoog. De meer ervaren rijdsters onder ons genieten daar uiteraard van. Maar voor degene die minder wegervaring hebben is het best aanpoten. En soms vallen er dan gaten ja. Of wordt de bocht minder scherp genomen dan gewenst. En dan gaan we daar even lekker over mekkeren in de pauze om daarna de rit weer te hervatten. Ieder op de manier zoals zij graag rijdt. Anders is het niet leuk meer. Maar wel is het reuze leuk om toch net weer wat scherper door die bocht te komen. Of om net wat harder door te trekken als wat je normaal doet. Dus Fokke: rij gerust voorop. Soms dan.

13 mei 2012 - Oranje met roze dijkenroute

Afstand: 112 km
Met: Fokke, Karin, Gonny, Inez, Sandra, Heidy, Claudia
Route: Dijken (o.a. Niftrik, Appeltern, Maasbommel, Dreumel, Oijen)

Rustige dijkenroute gehad. Rustig ivm de voetbalwedstrijd Nederland - Duitsland welke ze uiteindelijk verloren (!) hebben met 1-2… De temperatuur was eigenlijk net een tikje te fris, ongeveer 16 graden. Toch last van koude vingertoppen. Fokke heeft voorop gereden met 6 roze hesjes achter hem aan.En veel oranje!

4 juni 2012 - Maasbommel Alphen

Afstand: 85 km
Met: Dorethe en Heidy
Route: Dijken Maasbommel Alphen

Het weer was erg lekker, Heidy kon de yamaha niet in de garage laten staan... Mooie dijkroute maasbommel alphen. Goed voor 85 km samen met Dorethe.

21 mei 2012 - Tolkamer

Route: Tolkamer
Afstand: 113 km
Met: Sandra en Claudia

Op de Ewijkse brug waaide het echt hard. We hadden mooi weer. Sandra had haar winterpak nog aan. Deze verdween snel onder haar buddyseat na de eerste stop. Die stop was welverdiend na een mooie tocht over de dijk. Een rust op Kade 7 bij Carlo. Gelukkig stond duidelijk op t bord wie Carlo was. We hoefden niet lang na te denken over de heerlijke appeltaart die ons aangeboden werd. Trouwens erg leuk Kade 7. Een verrassende boulevard met een reeks eettentjes en loungebarretjes. Met uitzicht over de Rijn met aan de overkant Duitsland. Vlakbij Lobith... en daar wordt nog wel het een en ander over gezegd...

Feit of fabel?
De Rijn komt bij Lobith ons land binnen.

Veel (oudere) Nederlanders hebben op school geleerd dat de Rijn bij Lobith Nederland binnenstroomt, maar daar klopt niks van.Er is ooit in de geschiedenis van Nederland wel een tijd geweest dat dat wel zo was, maar die tijd ligt al ver achter ons. De loop van de Rijn is in de loop der eeuwen veranderd en Lobith ligt tegenwoordig niet eens meer aan de Rijn.

De Rijn komt Nederland binnen bij het plaatsje Spijk. Tot 1817 was dat Duits grondgebied, maar het dorp werd in 1817 bij Nederland gevoegd. De Rijn komt daarom sinds 1817 ons land binnen bij Spijk.

18 april 2012 - Opening seizoen

Met: Inez, Dorethe, Miranda, Sandra, Claudia, Heidy
Route: door velden en wegen
Afstand: < 100 km

Na een fotosessie voor de Arena vertrokken we met onze nieuwe roze hesjes richting het onbekende. Het seizoen is eindelijk weer begonnen. Al was het nog best koud. En een fikse regenbui gaf ons het vertrouwen in de hesjes dat de reclame er niet afloopt. Zou toch vervelend zijn.

16 mei 2012 - Op bezoek bij een motorclub

Met: Sylvia, Karin, Dorethe, Miranda, Claudia, Sandra
Route: Lierop
Afstand: 104 km

Na ruim 60km besloten we in Lierop een bakkie te doen. We zagen een gezellig cafeetje en gingen naar binnen. Het bleek dat er deze avond een ontmoeting plaats vond met welriekend buffet (spaghetti bolognese) van een bekende motorclub. Met stevige muziek op de achtergrond en dito kerels dronken we met onze roze hesjes onze koffie op. Na deze plaspauze wilden we vertrekken. Het liefst met wheely, maar dat lukte helaas niet. De motor van Miranda was verzopen. Gelukkig waren er 3 stoer uitziende mannen van deze club die Miranda wel even aanduwden. En zelfs de motor onder de loep namen. Onbegrijpelijk, maar een van de mannen weigerde op de zalmkleurige BMW te stappen. We moesten 15 minuten wachten, dan pas mochten we het starten nogmaals proberen. Een vw caddy van de plaatselijke slager arriveerde bij het café. Na wat gezellig gekeuvel en handen schudden sloeg de motor eindelijk aan en moesten we als een speer naar huis. Het was een hell van een rit.

9 mei 2012 - Maaskantje

Met: Sandra, Dorethe en Claudia
Route: Maaskantje verrekte mongol
Afstand: 118 km

Het was een mooie tocht. Na de regenbui om 17 uur een warme avond. Mooie tocht over Heesch, Schijndel met als doel Maaskantje. Voor we t wisten waren we er doorheen. Nadat Sandra in het bord was geklommen keerden we om, om een knoepert naar binnen te schuiven. De Jumbo passeerden we aan de linkerkant. En ook andere herkenbare plekken hebben we gespot. Verrekte mongol, het was weer een mooi tochtje kut. Dit doen we vaker.

4 mei 2012 - Flipje

Met: Heidy, Sandra, Dorethe, Claudia
Route: Maas en Waal
Afstand: 104 km

Mooie rit over Hernen, Appeltern, Maasbommel, brug van Tiel, dwars door Nijmegen weer op Reek aan. Het was koud en winderig. Om 20 uur konden wij ook even 2 minuten ons mond houden ivm dodenherdenking (voor t geval je niet weet waarom wij onze mond moesten houden). We zaten bij Flipje aan lekker cappuchino. Met een interieur waar mijn oma jaloers op zou zijn met aan de kapstok nog een echte bontjas. Ik dacht om het retrogevoel te versterken. Echter vertrok er 10 minuten later een dame die er uitzag als een vos op 2 benen. Ik rende er nog achteraan met spuitbus, maar ze was me te sluw af. Na 104 km te hebben gereden bespraken we de tocht nog even na met een biertje bij Dorethe op het terras.

2005 - Motorclub Reek

De Wilde Wieven bestaan uit 9 vrouwen uit Reek met als hobby motorrijden. We zijn opgericht in 2005 en hebben sinds kort ook onze eigen kledinglijn: de roze hesjes. Hiervan hebben we er maar liefst 10 in productie genomen. Mogelijk gemaakt door onze geweldige sponsoren:

Autorijschool Van Beek uit Reek www.vanbeekuitreek.nl
Varkens- en veehandel VAEX www.vaex.nl
Interieur op maat Soren Bueters www.bueters-interieur.nl
Starline Recreatie www.starline-recreatie.nl
Bed and Breaffast Ons Moeke www.bedenbreakfastbijonsmoeke.be




Onze namen:

Sylvia, Karin, Inez, Miranda, Sandra, Gonny, Heidy (navigator), Dorethe (hekkensluiter) en Claudia.

Onze motoren:
(Wij vrouwen vinden kleur belangrijk dus die staat erachter vermeld)
Sylvia -> Honda 600 CB Hornet (zwart)
Karin -> Honda 600 CB Hornet (zwart)
Inez -> BMW (zachtgeel)
Miranda -> BMW (zalm)
Sandra -> Yamaha FZ8
Gonny -> Ducati
Dorethe -> BMW (rood)
Claudia -> Honda 600 CB Hornet (rood)
Heidy -> Yamaha Fazer (zwart)

27 april 2012 - Krantenartikel Arena

Reekse Wilde Wieven in het roze gestoken

VRIJDAG 27 APRIL 2012 16:16

De Reekse Wilde Wieven met hun nieuwe, roze hesjes.

Damesmotorclub start nieuwe toerseizoen

REEK - In 2005 ontstaat het idee om een damesmotorclub op te richten in Reek. Zo gezegd, zo gedaan. Zeven jaar later is de groep uitgegroeid tot negen vrouwelijke motorfanaten. Deze Wilde Wieven gaan minimaal één keer per maand samen uit rijden. De eerste kilometers van 2012 staan inmiddels op de teller. Ook is het goed gebruik dat de dames een weekendje weggaan op de motor. “Mannen zijn niet welkom. Dan hebben we alleen een tandenborstel en een droge onderbroek nodig.”

Heidy neemt in 2005 het initiatief. “Zij stuurde een mailtje rond naar een aantal meiden met een motor”, blikt Sylvia terug. “Daarop reageerden Karin, Heidy en Inez. Hun oudste dochters zaten bij elkaar in de klas op de basisschool. Zo is het eigenlijk ontstaan. Vrij snel daarna ben ook ik erbij gekomen. Vervolgens hebben Gonny, Miranda, Sandra en Claudia zich nog aangesloten. We hebben in Reek geen winkels, maar wel een damesmotorclub.” 

De Wilde Wieven is een gezellig clubje, ondanks dat het uit allemaal heel verschillende types bestaat. “Omdat we allemaal in Reek wonen komen we elkaar overal tegen”, gaat ze verder. “Samen hebben we ontzettend veel plezier. Het rijden is leuk, maar zeker ook de stops waar we koffie drinken. Het liefst met gebak. Na afloop van een tocht borrelen we altijd bij iemand na.” 

'Vrouwelijke vormen'

Waar de naam Wilde Wieven vandaan komt durft Sylvia niet te zeggen. “Waarschijnlijk is het ooit door iemand gezegd en altijd blijven plakken”, vermoed ze. “Het logo is ontworpen door Claudia en Miranda. Het is echt leuk. Er staat twee keer een W in, van Wilde Wieven. Maar ook zijn duidelijk de vrouwelijke vormen van een dames voorkant herkenbaar.” 

Ons Moeke

Sinds 2009 gaat de damesmotorclub ook een weekendje weg. “De eerste keer zijn we in Duitsland geweest”, vertelt Sandra Westerdijk. “Een jaar later in Friesland, waar we een deel van de elfstedenroute hebben gereden. Vorig jaar zijn we op bezoek geweest bij oud-Reekenaren Hans en Eli van der Zanden bij Bed & Breakfast Ons Moeke in België. Dit jaar is onze bestemming de Eiffel. Het laatste weekend van augustus gaan we daar naar een motorhotel. Mannen zijn niet welkom. Dan hebben we alleen een tandenborstel en een droge onderbroek nodig. Meer kunnen we ook niet meenemen, het moet in onze jas pakken. Daarom zijn we nooit langer dan een paar dagen weg.” 

Hesjes

Een flinke tijd terug komt Miranda met het idee om reflecterende hesjes te laten maken. Sandra: “Maar niet van die gele, want we willen wel als dames herkend worden. Daarom kozen we voor roze. We zijn gaan informeren, maar die waren nergens verkrijgbaar. De enige optie was om ze op maat te laten maken, maar dat is erg duur. Tijdens de pronkzitting twee jaar geleden ben ik op een paar mensen afgestapt om te sponsoren. Die reageerden allemaal erg enthousiast.”

Ondanks de steun van vijf Reekse sponsors duurt het nog wel even voordat de hesjes eindelijk klaar zijn. “De eerste keer waren het niet veel meer dan wegwerkerhesjes”, zegt Sandra. “Daarom hebben we ze teruggestuurd om er een rits in te laten zetten. Daarna waren ze allemaal te klein. Het schoot niet op. Uiteindelijk heeft Anja Kleding uit Schaijk alle hesjes uit elkaar gehaald en vervolgens per persoon op maat gemaakt. De eerste rit dit jaar konden we ze eindelijk aan.”