21 mei 2012 - Tolkamer

Route: Tolkamer
Afstand: 113 km
Met: Sandra en Claudia

Op de Ewijkse brug waaide het echt hard. We hadden mooi weer. Sandra had haar winterpak nog aan. Deze verdween snel onder haar buddyseat na de eerste stop. Die stop was welverdiend na een mooie tocht over de dijk. Een rust op Kade 7 bij Carlo. Gelukkig stond duidelijk op t bord wie Carlo was. We hoefden niet lang na te denken over de heerlijke appeltaart die ons aangeboden werd. Trouwens erg leuk Kade 7. Een verrassende boulevard met een reeks eettentjes en loungebarretjes. Met uitzicht over de Rijn met aan de overkant Duitsland. Vlakbij Lobith... en daar wordt nog wel het een en ander over gezegd...

Feit of fabel?
De Rijn komt bij Lobith ons land binnen.

Veel (oudere) Nederlanders hebben op school geleerd dat de Rijn bij Lobith Nederland binnenstroomt, maar daar klopt niks van.Er is ooit in de geschiedenis van Nederland wel een tijd geweest dat dat wel zo was, maar die tijd ligt al ver achter ons. De loop van de Rijn is in de loop der eeuwen veranderd en Lobith ligt tegenwoordig niet eens meer aan de Rijn.

De Rijn komt Nederland binnen bij het plaatsje Spijk. Tot 1817 was dat Duits grondgebied, maar het dorp werd in 1817 bij Nederland gevoegd. De Rijn komt daarom sinds 1817 ons land binnen bij Spijk.

18 april 2012 - Opening seizoen

Met: Inez, Dorethe, Miranda, Sandra, Claudia, Heidy
Route: door velden en wegen
Afstand: < 100 km

Na een fotosessie voor de Arena vertrokken we met onze nieuwe roze hesjes richting het onbekende. Het seizoen is eindelijk weer begonnen. Al was het nog best koud. En een fikse regenbui gaf ons het vertrouwen in de hesjes dat de reclame er niet afloopt. Zou toch vervelend zijn.

16 mei 2012 - Op bezoek bij een motorclub

Met: Sylvia, Karin, Dorethe, Miranda, Claudia, Sandra
Route: Lierop
Afstand: 104 km

Na ruim 60km besloten we in Lierop een bakkie te doen. We zagen een gezellig cafeetje en gingen naar binnen. Het bleek dat er deze avond een ontmoeting plaats vond met welriekend buffet (spaghetti bolognese) van een bekende motorclub. Met stevige muziek op de achtergrond en dito kerels dronken we met onze roze hesjes onze koffie op. Na deze plaspauze wilden we vertrekken. Het liefst met wheely, maar dat lukte helaas niet. De motor van Miranda was verzopen. Gelukkig waren er 3 stoer uitziende mannen van deze club die Miranda wel even aanduwden. En zelfs de motor onder de loep namen. Onbegrijpelijk, maar een van de mannen weigerde op de zalmkleurige BMW te stappen. We moesten 15 minuten wachten, dan pas mochten we het starten nogmaals proberen. Een vw caddy van de plaatselijke slager arriveerde bij het café. Na wat gezellig gekeuvel en handen schudden sloeg de motor eindelijk aan en moesten we als een speer naar huis. Het was een hell van een rit.

9 mei 2012 - Maaskantje

Met: Sandra, Dorethe en Claudia
Route: Maaskantje verrekte mongol
Afstand: 118 km

Het was een mooie tocht. Na de regenbui om 17 uur een warme avond. Mooie tocht over Heesch, Schijndel met als doel Maaskantje. Voor we t wisten waren we er doorheen. Nadat Sandra in het bord was geklommen keerden we om, om een knoepert naar binnen te schuiven. De Jumbo passeerden we aan de linkerkant. En ook andere herkenbare plekken hebben we gespot. Verrekte mongol, het was weer een mooi tochtje kut. Dit doen we vaker.

4 mei 2012 - Flipje

Met: Heidy, Sandra, Dorethe, Claudia
Route: Maas en Waal
Afstand: 104 km

Mooie rit over Hernen, Appeltern, Maasbommel, brug van Tiel, dwars door Nijmegen weer op Reek aan. Het was koud en winderig. Om 20 uur konden wij ook even 2 minuten ons mond houden ivm dodenherdenking (voor t geval je niet weet waarom wij onze mond moesten houden). We zaten bij Flipje aan lekker cappuchino. Met een interieur waar mijn oma jaloers op zou zijn met aan de kapstok nog een echte bontjas. Ik dacht om het retrogevoel te versterken. Echter vertrok er 10 minuten later een dame die er uitzag als een vos op 2 benen. Ik rende er nog achteraan met spuitbus, maar ze was me te sluw af. Na 104 km te hebben gereden bespraken we de tocht nog even na met een biertje bij Dorethe op het terras.

2005 - Motorclub Reek

De Wilde Wieven bestaan uit 9 vrouwen uit Reek met als hobby motorrijden. We zijn opgericht in 2005 en hebben sinds kort ook onze eigen kledinglijn: de roze hesjes. Hiervan hebben we er maar liefst 10 in productie genomen. Mogelijk gemaakt door onze geweldige sponsoren:

Autorijschool Van Beek uit Reek www.vanbeekuitreek.nl
Varkens- en veehandel VAEX www.vaex.nl
Interieur op maat Soren Bueters www.bueters-interieur.nl
Starline Recreatie www.starline-recreatie.nl
Bed and Breaffast Ons Moeke www.bedenbreakfastbijonsmoeke.be




Onze namen:

Sylvia, Karin, Inez, Miranda, Sandra, Gonny, Heidy (navigator), Dorethe (hekkensluiter) en Claudia.

Onze motoren:
(Wij vrouwen vinden kleur belangrijk dus die staat erachter vermeld)
Sylvia -> Honda 600 CB Hornet (zwart)
Karin -> Honda 600 CB Hornet (zwart)
Inez -> BMW (zachtgeel)
Miranda -> BMW (zalm)
Sandra -> Yamaha FZ8
Gonny -> Ducati
Dorethe -> BMW (rood)
Claudia -> Honda 600 CB Hornet (rood)
Heidy -> Yamaha Fazer (zwart)

27 april 2012 - Krantenartikel Arena

Reekse Wilde Wieven in het roze gestoken

VRIJDAG 27 APRIL 2012 16:16

De Reekse Wilde Wieven met hun nieuwe, roze hesjes.

Damesmotorclub start nieuwe toerseizoen

REEK - In 2005 ontstaat het idee om een damesmotorclub op te richten in Reek. Zo gezegd, zo gedaan. Zeven jaar later is de groep uitgegroeid tot negen vrouwelijke motorfanaten. Deze Wilde Wieven gaan minimaal één keer per maand samen uit rijden. De eerste kilometers van 2012 staan inmiddels op de teller. Ook is het goed gebruik dat de dames een weekendje weggaan op de motor. “Mannen zijn niet welkom. Dan hebben we alleen een tandenborstel en een droge onderbroek nodig.”

Heidy neemt in 2005 het initiatief. “Zij stuurde een mailtje rond naar een aantal meiden met een motor”, blikt Sylvia terug. “Daarop reageerden Karin, Heidy en Inez. Hun oudste dochters zaten bij elkaar in de klas op de basisschool. Zo is het eigenlijk ontstaan. Vrij snel daarna ben ook ik erbij gekomen. Vervolgens hebben Gonny, Miranda, Sandra en Claudia zich nog aangesloten. We hebben in Reek geen winkels, maar wel een damesmotorclub.” 

De Wilde Wieven is een gezellig clubje, ondanks dat het uit allemaal heel verschillende types bestaat. “Omdat we allemaal in Reek wonen komen we elkaar overal tegen”, gaat ze verder. “Samen hebben we ontzettend veel plezier. Het rijden is leuk, maar zeker ook de stops waar we koffie drinken. Het liefst met gebak. Na afloop van een tocht borrelen we altijd bij iemand na.” 

'Vrouwelijke vormen'

Waar de naam Wilde Wieven vandaan komt durft Sylvia niet te zeggen. “Waarschijnlijk is het ooit door iemand gezegd en altijd blijven plakken”, vermoed ze. “Het logo is ontworpen door Claudia en Miranda. Het is echt leuk. Er staat twee keer een W in, van Wilde Wieven. Maar ook zijn duidelijk de vrouwelijke vormen van een dames voorkant herkenbaar.” 

Ons Moeke

Sinds 2009 gaat de damesmotorclub ook een weekendje weg. “De eerste keer zijn we in Duitsland geweest”, vertelt Sandra Westerdijk. “Een jaar later in Friesland, waar we een deel van de elfstedenroute hebben gereden. Vorig jaar zijn we op bezoek geweest bij oud-Reekenaren Hans en Eli van der Zanden bij Bed & Breakfast Ons Moeke in België. Dit jaar is onze bestemming de Eiffel. Het laatste weekend van augustus gaan we daar naar een motorhotel. Mannen zijn niet welkom. Dan hebben we alleen een tandenborstel en een droge onderbroek nodig. Meer kunnen we ook niet meenemen, het moet in onze jas pakken. Daarom zijn we nooit langer dan een paar dagen weg.” 

Hesjes

Een flinke tijd terug komt Miranda met het idee om reflecterende hesjes te laten maken. Sandra: “Maar niet van die gele, want we willen wel als dames herkend worden. Daarom kozen we voor roze. We zijn gaan informeren, maar die waren nergens verkrijgbaar. De enige optie was om ze op maat te laten maken, maar dat is erg duur. Tijdens de pronkzitting twee jaar geleden ben ik op een paar mensen afgestapt om te sponsoren. Die reageerden allemaal erg enthousiast.”

Ondanks de steun van vijf Reekse sponsors duurt het nog wel even voordat de hesjes eindelijk klaar zijn. “De eerste keer waren het niet veel meer dan wegwerkerhesjes”, zegt Sandra. “Daarom hebben we ze teruggestuurd om er een rits in te laten zetten. Daarna waren ze allemaal te klein. Het schoot niet op. Uiteindelijk heeft Anja Kleding uit Schaijk alle hesjes uit elkaar gehaald en vervolgens per persoon op maat gemaakt. De eerste rit dit jaar konden we ze eindelijk aan.”