Afstand: 150 km
Opgaaf van redenen voor afwezigheid:
Karin: ontstoken oog
Gonny: geen oppas
Inez: 30 kinderen op visite (en dat kan Mark echt niet alleen aan)
Miranda: werken
Het was bijna punt van discussie of deze tocht wel gereden kon worden. Het was toch echt te heet. 33 graden. Alleen wist Piet het deze keer ook niet zo goed allemaal, want ze hadden op het weerbericht een helse storm in de avond voorspelt die nu nog steeds moet komen.
Om 18 uur verzamelen, lekker vroeg, dus extra stress. Sylvia had het zo heet dat ze met haar broek los kwam aangereden. En Heidy had nog zitten twijfelen of ze niet haar kort leren motorbroek aan moest doen.
De reis ging naar Hedel. Vlug op onze rossen om wat rijwind te vangen. De broeken plakten inmiddels aan onze benen. De kniestukken schoven niet mee. Echt afzien dus. Eerste stuk de snelweg op en daarna genieten van de omgeving van Hedel, Raamsdonkveer, Hank, Heusden, .... Leuk om hier eens te rijden. Om 19.15 kregen we toch wel erge dorst. In een of andere zwarte kousen gemeente (het was een van de meest ongezellige dorpen die ik ooit in het echt gezien heb, hier was werkelijk niets te beleven), spraken we een toevallige passant op een fiets aan die ons voor een drankje toch echt naar een andere plaats moest verwijzen. Kom op zeg, zelfs wij in De Reek hebben nog het Koetshuis, een homobos en het Wapen. Nee, we moesten naar Hank, daar waar de Biesbosch begint. De borden Fluisterboot (?? ik ken wel fluisterbroek) moesten we volgen en dan kwamen we er vanzelf. Inderdaad. We reden maar 1 keer verkeerd. Hand in de lucht, rondjes draaien, het teken dat we moeten keren. Mijn keel was nu wel erg droog geworden, maar we haalden het. Onderaan een heuvel netjes de motors op een rij en we sjokten naar boven (het restaurant zag er donker en verlaten uit). Mooi plekje, mooie haven... maar.... alles gesloten. Nondeju. Daar gingen we mooi het schip in!
Vlug dan maar weer opstappen (het was ook nog steeds heet) en naar de volgende plaats: Raamsdonkveer. En ja hoor, al vrij snel spotten we een terras aan de rechterzijde. We lieten ons niet meer weerhouden en reden over het voetpad ernaar toe. De kortste weg. Sandra en ik eerst. Toen Sylvia en toen zij dus om de bocht verdween had de rest pas voldoende vertrouwen dat dat voetpad inderdaad leidde naar een glas koude cola. Heerlijk. De terugtocht verliep soepeltjes. Wel veel stoplichten en vaak op elkaar wachten, jaja, na de bocht.
Afsluiting bij Claudia. Hier besproken we nog even ons volgende ritje: het Wilde Wieven weekend in Valkenburg, Villa Warempel. Dat wordt vast gezellig. Alles ligt al vast en is besproken. Geen verrassingen dus:
Vrijdagmiddag 13.30 uur vertrek.
Na 80 km stop in Neeritter. Het gebak is besteld. Bij regen tafeltje voor het raam, bij zon tafeltje onder de parasol. Sandra reserveert. In Valkenburg gloeien de kolen al op de barbecue voor ons. Lekker biertje erbij. Dat gaat vast goed komen. Zin in!!!
