We zijn op orientatieweekend geweest. We: Karin, Dorethe en ik. De reis ging ver. En dat in het donker. Met wind, regen, kortom storm op de weg. Maar we kwamen op een redelijke tijd aan in Hotel Ascot, maar liefst 4 sterren. Luxe hotel hoor!
Na even een momentje rust op de kamer gingen we de stad in. We wilden dansen. Maar daar was het nog te vroeg voor (21.30 u), dus besloten we van tevoren nog even het tegenover gelegen cafeetje in te gaan. We bestelden 3 Weitzeners en keken toen eens goed om ons heen. Het was een Turks cafe. We raakten aan de praat met de andere gasten waarvan er ook enkele motor reden en de omgeving goed kenden. Dat zouden nog weleens goede gidsen kunnen zijn tijdens ons Wilde Wieven Weekend (WWW)! We wisselden met deze nieuwe vrienden al onze gegevens uit, zoals wanneer we weer kwamen, met hoeveel en in welk hotel we zouden zitten en schreven ook nog wat routes op die we morgen alvast zouden gaan onderzoeken. Ja, we zagen het helemaal zitten!
 |
| De eerste 3 Weizeners |
 |
| Onze nieuwe vrienden |
 |
| Cheers! |
 |
| De twee mannen links zijn de motorrijders |
Om 21.45 uur gingen alle deuren op slot van het cafe. Als je erin wilde moest je hard op de deur bonzen. Vanaf nu werd er volop gerookt binnen. Mijn bier werd wel kleiner naarmate de avond verstreek.
 |
| Links van Dorethe en Karin, rechts mijn kleintje (verschil moet er zijn) |
Volgens mij gingen we om 01.00 naar de overkant. Het was druk. We kochten een strippenkaart en gingen achteraan op een bankje zitten. Na nog een beetje gedanst te hebben (wat dat wilden we immers perse hadden we gezegd aan het begin van de avond) liepen we naar buiten om de taxi aan te houden. Deze moest eerst van ons even langs de Shoarmatent om 3 donners af te halen om in het hotel op te eten. En deze donners waren lekker! Uiteindelijk vielen we in slaap. Om 6 uur schrok ik wakker van D. (ik noem geen namen verder) die 8(!) felle lampen aandeed, om vervolgens aangekleed in de badkamer te verdwijnen. Ik begon hard te roepen dat het pas 6 uur was. WTF! Moet niet gekker worden, het opstaan tijdens WWW wordt steeds vroeger! !#@?!!#@@#!! Aaah, mijn hoofd.
Na een uiteindelijk goede, maar korte nachtrust werden we wakker van een enorme ruft in onze kamer. Overal lagen donnerresten, uien en knoflooksaus. We zetten de ramen op, namen een douche en de reis ging weer verder. Lang leve de schoonmakers. We bestegen de auto, ik was chauffeur, stelde Tom in en voerde de dames langs de mooiste bikerroutes. Tenminste... ze lagen toch niet te slapen??!
We bezochten zelfs nog een Castel, want van al dat autorijden werden we niet actiever, en dronken koffie onderweg om daarna de rest van de middag chillend op de hotelkamer door te brengen.
Het was nogal heuvelachtig maar door nieuwe energie besloten we lopend het centrum in te gaan. Half uurtje bergop moet toch lukken. Tip voor volgende keer: deo mee, want het klotste goed toen we boven waren. We gingen op zoek naar een leuk eettentje en ... gevonden! Heeeerlijk gegeten en meteen een reservering gemaakt voor 28 juni om 20.00 uur. Na het eten wat pubs bezocht, maar daar zaten vooral mensen die er al heel lang zaten. Nee... wij wilden weer dansen. Taxi aangehouden en deze opdracht aan hem gegeven: zoek een leuk danstentje voor ons. Na een lange rit tot midden in de bossen stopten we bij een dichtgetimmerd duister pand vol graffity. De taxi verdween tussen de bomen en wij konden niets anders dan naar binnen gaan. Wat een pokkeherrie! Dit was een metalcafe!!! En wat een, op zijn zachtst gezegd, bijzondere figuren "dansten" hier. We zijn de moeilijkste niet, dus pasten ons gewoon aan.
 |
| Claudia's dancing shoes |
 |
| Weizener voor Karin en Dorethe en een Grolsch-achtig iets voor mij |
Conclusie: hier gaan we niet heen met het Wilde Wieven Weekend.
De donner hadden we maar overgeslagen vannacht, dus we werden gewekt door de wekker. Na een heerlijk ontbijtbuffet pakten we de spullen bij elkaar om terug naar NL te rijden. Onderweg een laatste stop voor de lekkerste soep die ik ooit gehad heb! Maar voordat we een juiste locatie hadden gevonden hadden we al meerdere eetcafe's van binnen en buiten bekeken: in de een zaten alleen maar ouwe vellen (minstens boven de 80), bij de ander waren ze te jeugdig, toen een tentje waar zo'n dikke vent met een skinny naast ons zat dat mijn eetlust snel in mijn dansschoenen zakte. En uiteindelijk dan dat heerlijke restaurantje met die supersoep.
 |
| Toch nog ff motor gereden |
Helaas komt aan alles een eind. Zo ook aan dit weekend. Hopelijk een klein beginnetje van het grote WW-Weekend. Zin in!
