Hutje op de Hei

Donderdag 20 juli 2017

Karin – Dorethe – Heidy – Miranda – Claudia

Afstand: 91 km

Aangezien de navigator er vandaag was dachten we een route te hebben. Maar ook deze rit was niet voorbereid. Waar gaan we heen? We besloten als koffiestop De Hei in Siebengewald aan te doen. Dit is een motorcamping waar we al het een en ander van gehoord hebben, maar nog nooit zijn geweest. 

De lucht was grimmig, de stemming goed en de hele avond heeft het erop geleken dat het enorm zou gaan regenen, maar het is droog gebleven. Maar dat was op het randje! Dit was ook een leuke rit, met verrassende stukjes natuur. Vanuit Reek reden we door Escharen naar Beers, rechtdoor over Vianen (waar mijn eerste vriendje vandaan komt, die mij overigens tijdens een feestje 4 jaar geleden niet meer herkende. Het was slechts 35 jaar later!). Vanaf Vianen bij Gennep de brug over, Ottersum om te stoppen bij het doel De Hei in Siebengewald. En nee, dit is geen Duitsland. Wat een ontzettend gave, stoere camping. Met een ruige kroeg en leuke stickers en shirtjes! De Wilde Wichten, De Witte Wieven en de Geile Geiten zijn ons al voor geweest. Hier wil ik een keer terug, langer, om te kamperen en een feestje te bouwen!  www.campingdehei.nl

Cool!

De terugweg ging over Afferden waar we langs een prachtige ruige ruïne kwamen (Ruïne Bleijenbeek). Jammer van de aangrenzende keurig nette aangelegde golfbaan (spreek uit als kòlvbaan en dus niet als gollufbaan) met van die kleurloze stijve mannetjes erop.

Ruïne Bleijenbeek

Daarna de Rijksweg over richting de pont naar Sambeek. Dit stukje kwam me bekend voor. En mij niet alleen… Ieks konijnen!!! Afsluiting bij Miranda.

Op de bonnefooi

Donderdag 13 juli 2017

Dorethe – Karin – Monique – Claudia – Sandra

Afstand: 101 km

Er was niets voorbereid maar dat is ook weleens leuk. Dus we startten de motoren en sloegen erop los. Neeee, we sloegen elk weggetje in wat er leuk uitzag. Natuurlijk reden we door bekend gebied, want als je steeds vanuit hetzelfde punt vertrekt dan houdt het onbekende wel een keer op. Maar toch kwamen we weer op plekken die ontzettend mooi zijn. Om je vrij te voelen. De warme wind die door je helm suist en het droge stof wat in je neusharen blijft zitten. Uiteraard rijd je dan ook weleens verkeerd: een lang grindpad hebben we gezien en dwars door een betonnen woonwijk.

Maar ook kwamen we door Groesbeek – Bredeweg – Wyler (DE) – Beek Ubbergen – Ooij. Hier onze stop: Oortjeshekken. Een mooi rustplekje aan de dijk bij Ooij. Genieten van een kopje koffie.

Oortjeshekken aan de dijk bij Ooij

We vervolgden onze route verder Ooij in om met een draai weer in Beek Ubbergen aan te komen. Hier de hellingproef en langs villa’s, door oude bossen en over smalle paden om de bekende, maar geliefde zevenheuvelenweg te nemen. Het blijft een heerlijk, soort van achtbaangevoel als je bovenop de heuvel bent en de weg  naar beneden rijdt. Het lijkt een soort van kuil waar je doorheen schiet om direct weer naar boven te gaan. Ik verwacht iedere keer een kriebel in mijn buik wanneer de kuil komt, maar dat is natuurlijk onzin. Daarvoor is het net niet genoeg kuil.

Eindafsluiting bij Karin.