20-22 september 2013 - Bocholtz

Aanwezig: Dorethe - Inez - Karin - Claudia
Afstand: 633 km (!)

We hebben een prachtig Wilde Wieven Weekend gehad. Op vrijdagavond om 18.00 uur vertrokken we vanaf Dorethe naar zuidelijk Limburg. Naar Bocholtz om precies te zijn, 2 km van de Duitse grens. http://aa5.nl/snYXc Het dorpje ligt aan de voet van de Eifel, daar lag voor ons dus weer een nieuwe uitdaging. We konden overnachten bij een nicht (en haar man) van Dorethe: Marianne en Roy.
Het eerste stuk was snelweg. Na zo'n 100 km 140 km p/u te hebben gereden waren we blij het lawaai van de snelweg achter ons te laten en Duitsland in te gaan. Het was nog licht, dus we gingen een gezellig Duits cafeetje binnen (alleen maar mannen en perzische tapijten) om een kopje koffie te drinken.

Toen we weer buitenkwamen was het donker. Dat wilde zeggen dat we de laatste kilometers over land- en andere binnendoorwegen moesten afleggen. Uit mijn ooghoeken zag ik ze nu en dan een prachtig groot kasteel voorbijschieten, maar om dat eens echt te bekijken daar was geen tijd voor. Razendsnel legden we de laatste kilometers af om uiteindelijk rond de klok van 21u te arriveren bij onze gastheer en -vrouw. We werden hartelijk ontvangen, de motors konden allemaal de garage in, we kregen een eigen badkamer toegewezen (!) en 2x een 2-persoonsbed. Wat een luxe. Daarna kennismaking op de hoekbank met een heerlijke Jupiler, een chipsje en The Voice op de achtergrond. Nee, dit weekend was zeker al goed begonnen! Nadat de douche-instructies onderling werden uitgewisseld (dus wanneer op de dag/avond er gedoucht mocht worden) zijn we onder zeil gegaan om morgen fris weer op de motor te kunnen stappen. De wekkers werden op 8.30 uur gezet.

De volgende dag zaten we keurig om 9 uur aan het ontbijt. En ook aan dit ontbijt ontbrak niets. Al werd nu wel het een en ander duidelijk. Dorethe heeft van tevoren een lijst instructies gegeven: van de Limburgse vlaai bij aankomst tot aan het eitje bij het ontbijt. Het was goed geregeld allemaal. 

1e stop 's morgens bij Brouwerij

Roy en Marianne zouden zelf ook meerijden vandaag. Eerst even Duitse benzine tanken en een klein stukje snelweg. We reden zo'n 130 km/u toen er plotseling een paarse flits voorbij kwam: Roy met 260 km/u. Hij kon het niet laten. De route was geweldig. Mooie bossen, veel groen, kleine rustige wegen en vooral hele mooie bochten. Een ervaring om te rijden. Het was wel hard werken, maar geweldig. Deze dag hebben we allemaal met veel plezier maar liefst 350 kilometer gereden. En dat is heel veel voor ons. Alles deed me zeer. Ik kreunde en steunde als een vent. Vooral mijn knieën deden zo'n pijn. Maar dat kwam natuurlijk van al die bochten wanneer mijn knie steeds de grond raakte. Hihi. Maar mooie dag gehad. Ook nog een stop gehad aan de Ruhrsee (een van de weinige namen die ik me herinner). 

We hebben altijd minstens twee tafels nodig

Terras aan de Ruhrsee

Inez zijn we maar 3 keer kwijt geraakt. De eerste keer was geheel mijn fout. Ik had niet opgelet en was afgeslagen zonder op te letten of Inez wel achter mij reed. Dat was dus niet het geval en even later zie ik ze rechtdoor rijden. Maar ze zag ons gelukkig op tijd. De tweede keer was op de rotonde. De navigatie van Dorethe was de kluts kwijt. Dus Dorethe draait een extra rondje. Inez dacht dat we a-sociaal aan het doen waren, omdat geen auto nog de rontonde op kon (6 motoren reden alsmaar rondjes, dus ja, dat wordt dan lastig), dus Inez slaat af. Heel sociaal. Maar ondertussen doet de navigatie van Dorethe het ook weer en nemen wij de derde afslag. Dat was dus een andere. Ik zie de groep nog net verdwijnen en tuf er vlug achteraan. Een paar auto's ertussen. Deze keer was ik de hekkensluiter. Dacht ik. Na een aantal kilometers gereden te hebben en diverse malen een afslag te hebben genomen komt ineens Roy wilt zwaaiend langs me rijden. We zijn nog maar met vijven!! Huh. Maar goed dat er een man bij was, die kunnen beter rekenen :-/. Ik was dus niet de laatste. Maar vanaf de rotonde wel?! We stoppen langs de weg. Roken een shaggie (wat moet je anders doen). Proberen te bellen met Inez. Maar geen enkel contact. We moesten terug naar de rotonde. En ja haar. We zien een roze hesje in de berm staan. En een (gelukkig) lachende Inez. Ze had ons tot 16.30u de tijd gegeven om haar te gaan missen en dan zou ze vertrokken zijn. Pfieuw. Het was pas 16.05u.

Nog een stop ergens

 

Ff shoppen

En tenslotte nog een lusje gemaakt naar Simpelveld om daar van het uitzicht te genieten. 

Uitzicht in Simpelveld

Aangekomen thuis hadden we niet zoveel tijd meer. Het was al laat en we hadden honger. Dus werden we alweer compleet verwend door met 2 auto's naar Aachen te worden gebracht om daar te gaan eten bij een Griek in een verbouwd tankstation. Het eten was overdadig, lekker en we hadden schik met de ober. 

De ober en ik

Heerlijk na zo'n dagje

Weer terug in Bocholtz waren we moe. Ik kwam al bijna niet meer van de bank af. Er volgende nog een Appexplosie met het thuisfront (de Wilde Wieven die niet mee waren gegaan) van zo'n 130 berichten in een klein halfuur tijd. En toen werd het donker.

Op zondag werd het ook weer licht. We startten met hetzelfde ritueel. Daarna afscheid van Marianne (Roy was al weg naar de Truckraces). De terugweg ging niet meer over de snelweg uiteraard. Het weer was prima, het hele weekend trouwens. Het zat allemaal mee. Het was boven verwachting.

Nog even een aardbeiengebakje om mee af te sluiten